Είναι τα μάτια σου φωτιά
με έκαψαν μια βραδιά
πες μου τα μυστικά,
πως το κάνεις;
 
Η καρδιά σου είναι μικρή
και μου μοιάζει με κερί
φυλακίζεις μια ζωή,
πως το κάνεις;
 
Το απολαμβάνεις,
πρόλαβες να με πικράνεις
έπαιξες μαζί μου τόσο εύκολα.
 
Λίγο λίγο με σκοτώνεις
αγανάκτησα,
πόσο πόνο με χρεώνεις
που σ’ αγάπησα.
 
Λίγο λίγο μετανιώνεις
που σε άγγιζα
πόσο ποια θα με μειώνεις
δεν το άξιζα.
 
Και χωρίζουν οι δρόμοι…
μ’ αφήνει, μ’ αφήνει
ότι αρχίζει τελειώνει
τώρα σβήνει, τώρα σβήνει.
 
Έχεις τόσο εγωισμό
που έχει φτάσει στον Θεό
σου ζητώ να λυτρωθώ,
δεν σε νοιάζει.
 
Κάνεις σαν μικρό παιδί
κλαις, ζητάς συγχώρεση
μα μετά χωρίς ντροπή
δεν σε νοιάζει.
 
Το απολαμβάνεις,
πρόλαβες να με πικράνεις
έπαιξες μαζί μου τόσο εύκολα!