[Refrein: Antoon]
Ze is vertrokken met mijn hart, op Centraal Station.
Nachtenlang vraag ik me af, of ze daar nog komt?
Ik krijg haar niet meer uit mijn hoofd,
Dus ik ga terug waar het begon.
Lijk wel bezeten hoe ik liedjes voor haar zing op het perron.
[Verse 1: Antoon]
Ik weet, niet eens, hoe je, heet en, wie je bent.
Maar het, voelt net, of ik, jou al, jaren ken.
Als ik, dit door-vertel, dan lijk, ik wel gek.
Alles voor jou, voor jou, voor jou, voor jou.
Het wordt tijd dat jij uit mijn kop gaat.
En ik mijn OV-kaart niet meer oplaad.
Maar wat jij niet weet, is dat ik nog steeds.
Alle schijn ophoud als een koplamp.
En nu zit ik hier, allday.
Aan het eind van spoor 2.
Waar ik jou verloor uit het oog.
[Refrein: Antoon]
Ze is vertrokken met mijn hart, op Centraal Station.
Nachtenlang vraag ik me af, of ze daar nog komt?
Ik krijg haar niet meer uit mijn hoofd,
Dus ik ga terug waar het begon.
Lijk wel bezeten hoe ik liedjes voor haar zing op het perron.
[Post-Chorus: Antoon]
Al moet ik slapen hier, ik wacht, op Centraal Station.
Er is een hele kleine kans, dat zij hier nog komt.
[Verse 2: Bilal Wahib]
Ik pak, de trein, maar ik, weet niet, eens waarheen.
Maar dat is geen probleem.
Hoe ik je zag en je zo verdween.
En ik praat nu al een tijdje over je en niemand die meer luistert.
Maar ik zoek je wil, je moed, schat je bent mijn Westside Assepoester.
Oh als ik honderd liedjes voor je schijf,
Vind jij dan wel de weg naar mij?
Want met je blik verdoofde jij,
Mij en het voelde wederzijds.
Maar ik kan het ook mis hebben, mis hebben,
Hoe ik jou ff mis in een flist ff.
Zou jij mijn hart kunnen breken?
[Refrein: Antoon & Bilal Wahib]
Ze is vertrokken met mijn hart, op Centraal Station.
Nachtenlang vraag ik me af, of ze daar nog komt?
Ik krijg haar niet meer uit mijn hoofd,
Dus ik ga terug waar het begon.
Lijk wel bezeten hoe ik liedjes voor haar zing op het perron.
[Post-Chorus: Antoon]
Al moet ik slapen hier, ik wacht, op Centraal Station.
Er is een hele kleine kans, dat zij hier nog komt.
